De witte vinnen hebben we ook nog gemaakt van papier en oranje rietjes. Die wilde hij niet aan
de kop maar aan zijn zij. Vanmorgen vlak voor vertrek konden we dat niet meer op de foto zetten.
Overigens kan hij wel door de mond kijken.
de kop maar aan zijn zij. Vanmorgen vlak voor vertrek konden we dat niet meer op de foto zetten.
Overigens kan hij wel door de mond kijken.
Wat ik wel nog had liggen was een rode tricot short waar alle rek uit was. Verder een strookje roze uit de lapjesbak, chenille-draad uit de kleutertijd van de kinderen, en 2 gele haarlinten uit mijn verre kleine-meisjes-verleden. De kenmerkende ogen en rugvin met dik zwart maakt de animatie-look compleet. Zoon tevreden, vader aan het lachen gekregen, ik ook tevreden. Ben benieuwd vanmiddag. Oh ja, hopelijk struikelt hij niet over het rode hoeslaken dat tot vissenlijf is geknoopt...