Naar de transparante versie was ik het meest nieuwsgierig en heb ik begin dit jaar gemaakt (Ontbijtlicht). Het leverde leuke reacties op en zelfs iemand die zo'n lamp wel wilde hebben. Nou heb ik altijd een drempeltje te nemen als ik iets voor de 2e keer moet beginnen. Maar er was nog een andere belangrijke reden dat ik nog niet aan een 2e lamp kon beginnen. Ik had voor de lamp namelijk 12 halve melkpakken gebruikt. Oorspronkelijk dacht ik dat ik de pakken zodanig zou vouwen dat ik op iedere ribbe een heel melkpak zou verwerken. Lekker stevig. Dat bleek veel te grof en op de hoekpunten gewoon onmogelijk te verwerken. Netjes doorgesneden pakken werkten wel perfect. Maarrrr, als ik eenmaal zo'n gewassen, gedroogd en gesneden verpakking half heb gebruikt, wil ik ook perse iets doen met de andere helft! Immers, als ik meer lampen zou gaan maken zit ik telkens met 12 halve dozen. Ik moet best wel even drinken en een tijdje merkvast kopen (en hopen op niet te veel lelijke acties op de pakken) voor ik er weer 12 heb. De helften die ik over had waren visueel aanmerkelijk minder boeiend dan de koeienhelften. Maar het idee kist zat nog in mijn kop en ging er niet uit. Al schuivend en spelend met de saaiere wederhelften van de pakken die reeds in de koeienlamp zaten bleken ze eigenlijk best een mooie blauwe basis. De overvloed aan op-verwerking-wachtende sappakken (voor bv. Kist) boden een mooie tint zilver die wel past bij het lichte blauw. Het begin van de kist was geboren. Alleen naast de lamp miste hij wel alle appeal, namelijk geen zwart-witte koeiensnuit.
Het vooruitzicht dat het een kist zou worden betekende dat er een deksel op moest die open en dicht kan. Een tijdje gedacht over het gedeeltelijk los snijden van enkele dozen ten einde een echte klep te maken. Toch was dat jammer, je verliest er stevigheid mee en doorbreekt meer dan nodig de vorm van de grondstof en van het oorspronkelijke kubus-idee. Een losse deksel zou kunnen, maar omdat de doos best een beetje bulky aanzien heeft - want vierkant - en omdat ik inmiddels dol was op die nep-klinknagels (splitpennen) besloot ik een grof slot en scharnieren te maken. En toen was daar die afgedankte riem. Op zich mooi van aanzien maar veel te vroeg doorgesleten (2 laagjes i.p.v. vol leer). Voor dit doel perfect, lekker zwart, grote gesp, stoer materiaal, en met wat passen en meten precies genoeg voor 2 scharnieren en een slot. Helemaal blij dat het plaatje ging kloppen. En door de leren riem toch nog met koe...
De uitvoering heeft nog enigzins op zich laten wachten omdat ik twijfelde of ik bij zo'n hoge scharnierende deksel nog aanpassingen moest gaan maken om hem om de kist heen te kunnen krijgen (kist verlagen, deksel hoger erop laten rusten). Uiteindelijk niet verder gemorreld aan de kubusvorm en gewoon vertrouwd op de flexibiliteit van de zijdes en deksel. De riem van de deksel heb ik nog wel 1x moeten verzetten omdat je voor het openen en sluiten van de gesp net iets speling nodig heb. Normaal zit-ie om een meegevende zachte buik!
Eerste reacties van de kinderen: "Hee, wat is dat?" "Kan-ie open?" "Hee hij is zilver van binnen." "Oh, een schatkist!"
Fijn, de kist 'doet' wat met ze :) En wat doen we met de kist? Mogelijkheden te over:
Gaaf Margriet dat jij de dingen doet waar ik nooit aan toekom!
BeantwoordenVerwijderenIk zie in elk bonbondoosje, yoghurtemmertje, kadoverpakking, of idd ook in de heel eenvoudige verpakkingsmaterialen, een tweede leven na wat creativiteit.
Maar als de plank dan weer uitpuilt met bewaarde spulletjes voor 'ooit', dan gebruik ik de gooi ik de hele bups weg als er eens een opruimbui voorbijkomt.
Daarom zo leuk om dit te zien!
Dit was mijn eerste bezoekje aan je site, maar ik kom zeker eens terug!
Ja, het bewaarprobleem is niet eenvoudig. Behalve dan dat ik zelf op een goed ogenblik dacht: nu ga ik ervoor. Als ik eenmaal leuke dingen ga maken dan zien mensen die hopelijk eerder dan de "rommel".
Verwijderen