Magikarp

Vandaag viering op school. Rol van zoonlief: Magikarp. Even googlen: een rode vis met een grote mond. De 10-jarige had bedacht dat het heel makkelijk kon: gewoon in een rode slaapzak het podium op. Sorry schat, we hebben veel, maar geen rode slaapzak. Gelukkig was de kern van de zaak dat de aankleding vooral een grappige simpele oplossing moest zijn. Ha, kind van een crea-cycler!

De witte vinnen hebben we ook nog gemaakt van papier en oranje rietjes. Die wilde hij niet aan
de kop maar aan zijn zij. Vanmorgen vlak voor vertrek konden we dat niet meer op de foto zetten.
Overigens kan hij wel door de mond kijken.

Wat ik wel nog had liggen was een rode tricot short waar alle rek uit was. Verder een strookje roze uit de lapjesbak, chenille-draad uit de kleutertijd van de kinderen, en 2 gele haarlinten uit mijn verre kleine-meisjes-verleden. De kenmerkende ogen en rugvin met dik zwart maakt de animatie-look compleet. Zoon tevreden, vader aan het lachen gekregen, ik ook tevreden. Ben benieuwd vanmiddag. Oh ja, hopelijk struikelt hij niet over het rode hoeslaken dat tot vissenlijf is geknoopt...

Crea-cyclen

De wereld is vol. Mijn wereld is vol.
Sommige dingen zijn mooi. Of leuk.
Meer heb ik niet nodig. Mooier wel. Of leuker.

Dus ik crea-cycle.


Omdat ik langer crea-cycle dan blog ben ik momenteel bezig oude foto's van verhaaltjes te voorzien en op deze site te zetten. Ik plaats alles op de knutseldatum. Vandaar dat je soms nieuwe berichten ziet met een oude datum. Deze nieuwe berichten over eerdere activiteiten staan bij elkaar onder "Nieuw op de site". Veel plezier en inspiratie gewenst!

Stierenkist

Heerlijk, hij is er! De wederhelft van de koeienlamp.

Toen ik voor het eerst dacht aan kubussen bouwen van melkdozen zag ik meteen variaties voor me. Verschillende manieren om de melkpakken te rangschikken tot kubus, verschillende posities om het eindresultaat neer te zetten / op te hangen, en verschillende materialen om in het middenvlak te maken. Allemaal gekoppeld aan verschillende functies van het eindprodukt.


Naar de transparante versie was ik het meest nieuwsgierig en heb ik begin dit jaar gemaakt (Ontbijtlicht). Het leverde leuke reacties op en zelfs iemand die zo'n lamp wel wilde hebben. Nou heb ik altijd een drempeltje te nemen als ik iets voor de 2e keer moet beginnen. Maar er was nog een andere belangrijke reden dat ik nog niet aan een 2e lamp kon beginnen.

Morgen

Ik ben boos en verdrietig
omdat ik gisteren boos en verdrietig was.

Maar ik wil niet morgen boos en verdrietig zijn
omdat ik vandaag boos en verdrietig was...


Vorige week had dit tekstje de titel "Spijtig". Ik zat er middenin.
Intussen is morgen gekomen. Mede dankzij het werken aan deze blog en de vele leuke reacties erop ben ik weer uit de spijt-cirkel gekomen. Daarom voel ik dat dit stukje omgedoopt moet worden in "Morgen". Zo staat het in een veel beter licht. Iedereen bedankt voor de fijne reacties!

Drijfhout

Kort uitstapje aan zee met de kinderen. Veel wind, van alles te zien na iedere vloed. Lekker rapen. Geen tijd voor de winkels. Goed zo! Maar papa verjaart daags nadat we thuis komen...

Dat lossen we zo op:

Alles mee wat we geraapt hebben en thuis alles aan elkaar met het lijmpistool (top-uitvinding!). De krabbetjes waren natuurlijk de coolste vondst voor de kinderen, maar die hebben we voor de zekerheid toch maar niet gebruikt. Het was al erg genoeg dat de plank nog een week voor het open raam boven de verwarming moest drogen. Nu is-ie wel klaar om bij papa op kantoor te hangen. Drijfhout om zich door de werkdag heen aan vast te kunnen klampen...

Venster op mijn dromen

Terwijl de aardappels op stonden was het nu eens mijn beurt om het white board vol te kalken. Ik had ook inmiddels genoeg van de monsters bij ons aan tafel en het uitzicht op de futuristische ruimtevloten die elkaar bestookten.

Na zo'n kwartier keken de kinderen zwaar verbaasd op van hun computerspel.

Klok

Het eindresultaat van mijn klok-projectje is voor mij persoonlijk behoorlijk betekenisvol geworden. Laat ik beginnen bij de aanleiding voor dit project.

Gouden uurtjes

In het huidige heden van het hier en nu vandaag de dag is doorwerken tot 3 uur 's nachts geen optie meer. Een keer misschien, maar er zitten wel minstens 6 projecten in mijn hoofd en er komen regelmatig nieuwe bij. Opstarten duurt lang, je hebt een plek nodig om zooi te maken, en eigenlijk mag niemand iets zien voor ik klaar ben. Nou, krijg dat maar eens gepland in je volle huis en versnipperde huismoeder-dag.

Born Identity ;)

Een blog is born! De naam "Straatjutter" was al bezet, dus nu wordt het gewoon Margriet Verlinden. Even duiken in mijn foto's om een bericht te plaatsen met meer inhoud.

Toelichting "Straatjutter": Omdat ik zo vaak afval van straat gebruik had ik deze naam bedacht. Maar ik was niet de eerste. Er zijn meerdere mensen die zich Straatjutter noemen. De leukste die deze geuzennaam heeft aangenomen is Krista Peters.

Toelichting bij de titel "Born Identity": een knipoog naar de film The Bourne Identity die ik gisteren op TV heb gekeken. En natuurlijk refererend aan de zoveelste identity die ik heb moeten aanmaken om te gaan bloggen...

Ontbijt-licht (koeienlamp)

Ontbijt-licht, ook al 'koeien-lamp' genoemd

Hij is af, mijn lamp van melkdozen. Het melkige plastic van de cornflakeszakken heeft precies het effect dat ik verwachtte en hoopte. LED-lamp geeft inderdaad nagenoeg geen warmte af en is dus veilig (gewone spaarlamp wordt te warm). Later meer "making of".

Het eindresultaat staat heel passend op ... de koelkast! (januari 2012)

En dan nu 9 maanden later, bij de geboorte van de Stierenkist, eindelijk meer "making of"-foto's. (november 2012)

Thuis-bordje

Overal zijn momenteel leuke, mooie, vriendelijke, sierlijke harten te koop van hout, stof en metaal. Ik kocht er diverse voor mijn nichtje die ze vroeg voor Kerstmis. Na geld uit gegeven te hebben aan al die massaal geproduceerde harten-met-ambachtelijke-uitstraling moest ik het zelf proberen. En dan een slagje stoerder. Eindelijk de kans om te onderzoeken hoe makkelijk frisdrankblikjes zich laten verwerken. Nou, heel makkelijk! Ik moest wel een manier bedenken om het iets minder floppie te maken. Daar kwam dat mooie dikke stuk schors van pas. Het is lekker dik, van een van de zomer gevelde boom op het veld achter ons. Wel tricky om de punaises op het juiste moment te bevestigen: nog te nat, dan krimpt het nog en bobbelt het hart, al te droog, dan brokkelt de brosse schors. Het is net goed gekomen.

Roos

“De naam van de roos”... eh, nou bijvoorbeeld: